‘Bent u er klaar voor, mevrouw van Zon?’
Ze probeerde ‘ja’ te zeggen, maar er kwam slechts een bromgeluid diep uit haar keel. ‘De laatste keer vandaag!, dan bent u van ons verlost!’ grapte een van de laboranten. Het bed waarop ze was vastgeketend was hard, maar dat was ze inmiddels wel gewend, net zoals aan het masker dat haar gezicht fixeerde. De komende minuten kon ze niets dan geduldig wachten tot alles voorbij was. Twee paar gezondheids-klompen zoefden nagenoeg geruisloos weg. Even later kwam van opzij een groot gevaarte in beweging; in haar ooghoeken zag ze het apparaat naderbij komen. Het trok een grote boog om haar hoofd heen, als een planeet rondom de zon. In een spiegel zag ze zichzelf voorbijglijden: het blauwe masker waaruit haar donkere krullen als Pippi Langkousstaartjes ontsnapten. Vervreemdend, het leek wel een buitenaards wezen. Haar gedachten dwaalden af naar haar leven buiten deze cel. De buiten-wereld, haar werk: het leek zo ver weg, alsof alles tot stilstand was gekomen… Deze weken had ze het met bloedend hart beetje bij beetje moeten loslaten, net nu ze haar draai begon te vinden, na jaren van geploeter en tegenslagen. Ze sloot haar ogen, probeerde wat in te dommelen. Langzaam dreven de omgevingsgeluiden weg. In de verte hoorde ze nu andere stemmen opdoemen. Ze spitste haar oren.
‘Gezellig feestje hë?’ Een ietwat bekakte mannenstem, Haags accent.
‘Niet onaardig, nee.’, klonk een andere mannenstem.
‘Ik zal me even voorstellen”, zei nummer 1. ‘Mijn naam is Quote Vijfhonderd.’ En, zonder onderbreking: ‘Ik behoor tot de 500 rijkste burgers. ‘
‘Zozo’, klonk de andere stem, niet een toon van bewondering. ‘vandaar zeker die dollartekens in je ogen. Wat verdien je dan, als ik vragen mag?’
‘Natuurlijk, beste kerel, vragen mag altijd. Ik zal een tipje van de sluier oplichten. Want ik laat natuurlijk niet het achterste van mijn tong zien, he? Het is ten slotte een gemaskerd bal.’ Hij grinnikte. ‘Ik behoor niet alleen tot de Top 500 maar zelfs tot de Top 5’, klonk het triomfantelijk.
‘Ën wat doe je zoals met al je geld?’, vroeg de ander.
‘O, in de eerste plaats een mooi optrekje en een aantal bolides voor de deur. En verder organiseren we graag feestjes in de tuin waarbij we kosten noch moeite sparen, gaan vaak en ver op vakantie of in Saint Tropez een beetje rondvaren met ons jacht.’
Een reactie bleef uit, een ongemakkelijke stilte viel. ‘En met wie heb ik dan de eer?, dat wil zeggen: onder welke naam presenteer jij je vanavond?’
‘Ziggo Dome. Ik heet vanavond Ziggo Dome.’
‘Mmm… leg uit.’
‘Ik ben een Beroemde Zanger. De mensen staan in een lange rij om een kaartje te bemachtigen voor een van mijn spectaculaire shows en ik heb gillende meiden aan mijn voeten.’ Hij lachte.
‘Dat zou ik niet zeggen, klonk het zuur. Tenminste ik kan het niet aan je zien. Maar dan sta jij vast ook in de Quote 500?’
‘Nou nee… dat nog net niet, maar het gaat de goede kant op!’
‘Mevrouw van Zon, gaat het nog?’
Ze schrok op, wilde opveren, even vergeten dat ze gefixeerd lag met haar hoofd. ‘Mmmm’, mompelde ze verstoord.
‘Wij komen even uw behandelbed draaien voor de tweede helft van de bestraling. Nog even volhouden!’
Verward keek ze op. De stemmen van de heren galmden nog na. Wat was er in ’s hemelsnaam gaande? Maar tijd om na te denken kreeg ze niet. Langzaam begon het bed te draaien, tot ze weer in positie lag. En daar herhaalde zich het riedeltje van daarnet, nu zette het apparaat zich in een verticale boog in beweging: van beneden naar boven over haar gezicht heen. Algauw zakte ze opnieuw weg.
‘Ha heren!’, klonk een opgewekte vrouwenstem. ‘Mag ik erbij komen staan?’
‘Natuurlijk, voor een mooie vrouw is er altijd plek!’, ik ben Ziggo Dome, en hier naast mij staat Quote Vijfhonderd. Met wie hebben wij het genoegen?’
‘Mijn naam is ‘Als-je-haar-maar-goed-zit’, zei de vrouwenstem.
‘Nou dat zit het zeker!’, grinnikte Quote Vijfhonderd, ‘ het lijkt wel een geëxplodeerde bloemkool!’. Hij stikte zowat in zijn eigen grap. ‘En dan die rooie nagels: met dit katje moet je geen ruzie krijgen!’
‘Nou nou, een beetje minder kan ook wel’, suste Ziggo Dome. ‘Ik vind dat je er tiptop uitziet, prachtige jurk ook, daar kunnen wij nog een puntje aan zuigen. Wat doe je zoal?’
‘Dank je wel, Ziggo Dome! Ik ben een toonaangevende influenzer. 100+K volgers, je weet wel.
‘HonderdPlusKaa volgers? Wat houdt dat in?’, vroeg Quote Vijfhonderd, nu opeens nieuwsgierig.
‘Dat is niet verkeerd zeg, interrumpeerde Ziggo Dome. ‘Dat betekent dat ze 100.000 volgers heeft op de sociale media. Dan ben je dus behoorlijk belangrijk en kan je doen wat je wilt.’
‘Ok, dus jij zit waarschijnlijk wel in de Quote Vijhonderd’, vulde Quote Vijfhonderd aan.
‘Jazekerrrrr’, zei Als-je-haar-maa- goed-zit met een rollende r. ‘Ik kan er heel goed van leven, ik kan inderdaad alles doen wat ik maar wil. En het voelt zooo machtig om zoveel invloed te hebben.’
‘Nou, wij hebben het maar goed voor elkaar!’ concludeerde Quote Vijfhonderd.
‘Wie hebben we daarrrr? Ken ik jou niet ergens van?’, klonk de stem van Als-je-haar-maar goed-zit. Er was weer iemand aangeschoven.
‘Ja dat kan kloppen! Ons-kent-ons is de naam.’ En, zonder onderbreken vervolgde de vrouwenstem: ‘Ik ben een Persoonlijkheid. Ik ben een graag geziene gast in Talkshows. Als ik mijn masker af zou doen, zou je me onmiddellijk herkennen!
‘Maar dat doe je natuurlijk niet!’.
‘Neee… dat doe ik niet.
‘Zozo, het wordt hier hoe langer hoe gezelliger’, merkte Ziggo Dome droog op. ‘We missen alleen nog een bekende schrijver, is het niet?
‘Alsof de duvel ermee speelt: dat ben ik!, bulderde een vijfde stem, wederom van een man.
‘En hoe mag jij dan wel heten?’, vroeg Als-je-haar-maar-goed-zit.
‘Best Seller. kort maar krachtig, nietwaar?’
‘Ja, dat kan je wel zeggen…Best Seller…’ merkte Quote Vijfhonderd peinzend op. ‘Maar… welkom bij de club! Mijn naam is Quote Vijfhonderd en hier hebben we Ziggo Dome, Als-jehaar-maar-goed zit en Ons-kent-ons, somde hij foutloos op. ‘Wij hebben allemaal een Succesverhaal. Wat is het jouwe? Je schrijft boeken dus? Vertel ons iets meer.’, ratelde hij door.
‘Ja, graag, dank voor de aandacht, want die verdien ik, al zeg ik het zelf! Ik heb inmiddels tien goedlopende titels op mijn naam staan en diverse prijzen in de wacht gesleept. Momenteel ben ik bezig met mijn Meesterwerk, dat gaat over het creëren van Succes in je leven. Het gaat over een vriendschap tussen twee vriendinnen, waarvan de ene het helemaal maakt in haar leven en de andere zich ontpopt tot een Grijze Muis. De moraal van het verhaal laat zich raden: iedereen kan een Succesverhaal creëren en een Grote Personality worden.
‘Oooo’ klonk het uit verschillende kelen. ‘Interessant!’ En Als-je-haar-maar-goed-zit vulde aan
‘Jazeker: wij zijn hier samen het levende voorbeeld dat het zo werkt. Dat de wereld bestaat uit Winners en Losers. Winners zoals wij en losers zoals die daar. Een echte grijze muis. Nou ja: blauwe muis dan met haar blauwe masker. Mocht wel wat aan haar uiterlijk doen, kijk nou eens die gekke staartjes! Ik kan haar wel adviseren. Want we moeten ten slotte deze stumpers af en toe een handje toesteken en ik ben ook de beroerdste niet.’
‘En ze heeft al die tijd nog geen boe of bah gezegd en nog geen spiertje vetrokken. Ligt daar maar op haar krent en denk zeker dat ze slapend rijk wordt, haha!’, vulde Quote 500 aan.. Ik zal maar even aankloppen. ‘Kiekeboe, bent u daar?
Een luid lachsalvo klonk uit diverse kelen.
Ze schrok van het getik op haar hoofd. Weg waren ze, de stemmen met hun Succesverhalen, ze lag nog net als daarnet. Blauw masker… dat ging over haar! Was ze dan werkelijk zo’n onbeduidende persoon? Onwillekeurig vergeleek zij ze met het verhaal van haar leven, dat in het niet viel bij zulke Grote Verhalen. Het was zo oneerlijk allemaal… Sommige mensen maken het Helemaal en anderen, zoals zij, kregen de ene na de andere tegenslag te verwerken en leverden een levenslang gevecht voor erkenning. Of was ze gewoon een slappeling, niet flink genoeg? Ze slikte een paar tranen weg. Ach, dat gevecht, wat had ze er genoeg van. Niet meer aan denken nu. Ze sloot haar ogen. Meteen waren ze er weer: alle stemmen.
‘Nou, die is niet te helpen blijkbaar. Laat maar zitten, we hebben het toch geprobeerd?’ zei Ons-kent-ons aarzelend.
‘Mee eens’, zei ‘Ziggo Dome, ‘geen energie meer aan besteden.’
Al snel waren ze verwikkeld in een geanimeerd gesprek over ‘hoe-je-zo-succesvol-wordt’. ‘Zullen we een een bondgenootschap van Geslaagde Mensen oprichten?’ stelde Best Seller voor. De anderen knikten instemmend. En juist toen klonk er een schelle stem vanuit een luidspreker.
‘Wij hopen dat u het allemaal naar uw zin heeft gehad op dit Bal Demasqué. Dan is nu het moment daar om uw maskers af te zetten en uw ware gezicht te laten zien.
‘Nee, nee, nee!’ riepen de vrienden van het zojuist opgerichte bondgenootschap eendrachtig.
‘Nee, ik laat niet mijn ware gezicht zien!’, zei Quote Vijfhonderd.
‘ik ook niet’, vulde Als- je-haar-maar-goed-zit aan, terwijl ze stevig haar masker vasthield. ‘En ik ook niet’, riep Best Seller.’
‘En ons bondgenootschap dan?, pruttelde Quote 500. ‘Hoe moeten wij dan nog onze succesverhalen delen?’
Maar voor ze er erg in hadden, gleden de maskers van hun gezichten, smolten als sneeuw voor de zon. Een voor een. Daar stonden ze, volkomen naakt. Ze staarden elkaar aan met grote ogen, schuifelden ongemakkelijk heen en weer: vijf Grijze Muizen zonder Succesverhaal.
‘Mevrouw van Zon, u bent klaar, het zit erop! Wij gaan uw masker losmaken.
Ze haalde diep adem, bewoog haar gezichtsspieren. Ze keek naar het gehate masker, duizend kilo lichter.
‘U mag het meenemen naar huis, als aandenken.’
Even aarzelde ze. Toen stond ze op, rechtte haar schouders. ‘Nee, ik hoef het niet’. Weg met dat masker, weg met al die vreselijke stemmen van de snelle schijnwereld die haar omgaf. Buiten ademde ze de frisse lucht in, absorbeerde de zachte zonnestralen. Binnenin laaide het vuur op van licht en liefde, die ze altijd al om en in zich geweten had. Ze hoefde alleen maar haar hart te openen en te leven.