“Soms leek hij wel in een wonderschone, rituele dans gewikkeld. Dan keek hij naar een punt in het niets, strekte hij zijn lichaam uit naar iets wat aan hun gezichtsveld was onttrokken. Als een trekpoppetje danste hij, met schokkerige bewegingen die bij hem een zekere elegantie bezaten. Al dansend kwam hij in een staat van vervoering, waarbij ze hem niet meer konden bereiken. Ademloos keken Reinier en zij naar het merkwaardige schouwspel, tuurden naar hetzelfde punt om te zien wat hij zag. Tevergeefs. Ze hielden het op iets uit die andere wereld, iets wat hun bevattingsvermogen te boven ging. Ja, er is meer tussen hemel en aarde en Tobias leek hier af en toe een glimp van op te vangen.’
(Fragment uit: ‘Tobias’, een verhaal over liefde, verlies en hoop).
“I have a dream…”, zei Martin Luther King eens. Waar zijn ze gebleven, de grote charismatische leiders van weleer? Niet alleen op wereldniveau, ook in het kleine behoren dromers en idealisten inmiddels tot een bijna uitgestorven ras. Toch verlangen we stiekem vaak terug naar onze kindertijd: de tijd waarin de wereld vaak een sprookje lijkt waarin jij mee mag spelen… Kleine kinderen… zo onbevangen staan ze in het leven, zo verwonderd kunnen ze zijn om schijnbaar zulke onbeduidende, gewone dingen. Het is een gave die je kwijtraakt naarmate de jaren verstrijken en wanneer de speelse verkenningstocht plaatsmaakt voor verantwoordelijkheden die je opgelegd krijgt of jezelf oplegt. Kinderen (zoals Tobias) kunnen soms zo verrukt zijn, dat het lijkt alsof zij boven zichzelf uitstijgen, alsof ze een onzichtbare wereld betreden waar het goed is. Een mystieke ervaring pur sang, waar je jaloers op kunt zijn. Waar is die wereld gebleven? Waar zijn wij het contact hiermee kwijtgeraakt? Laten wij eens afdalen – of beter opstijgen – naar de leefwereld van het kleine kind. Sluit je ogen, adem diep in en uit en ervaar die eindeloze levensstroom, bron van energie, die vele namen kent. Zo betreed je die andere, verborgen wereld en zo brengen we samen weer wat licht in de crisis! Licht, dat ons juist nu, in deze coronacrisis, de troost en kracht kan bieden die we zo hard nodig hebben om het uit te houden. Want juist nu worden we keihard geconfronteerd met onze kwetsbaarheid en de grenzen aan de maakbaarheid. Ja, de wereld heeft nog steeds dromers nodig. Dromers, die durven blijven hopen en als een vlinder boven de kwetsbaarheid uitstijgen. Die elkaar en anderen bemoedigen en zo een stukje hemel op aarde brengen. I have a dream…
Boek bestellen: klik hier