“In het licht van de zon ontvouwt zich ineens de schatkamer van het Kretenzer strand. Meters stenen, in allerlei kleuren en vormen, strekken zich voor haar voeten uit, glimmend in de zon. Ze buigt zich over die parels die hier zomaar voor het oprapen liggen. Echt iets voor Tobias. Kon hij hier maar bij zijn, ze met zijn dromerige ogen bekijken, zijn lange vingers eromheen vouwen. Ze pakt een voor een de mooiste op, streelt ze met haar vingers. Verschillend zijn ze: groot, klein, gestreept, effen, bruin, wit. Elke kiezel heeft zijn eigen tekening en vertelt zijn eigen verhaal over de lange reis door de zee. De stenen vertellen ook het verhaal van Tobias’ leven.”
(Fragment uit: ‘Tobias’, Elisabeth van Windt). Boek bestellen: klik hier
Hoe vaak lopen wij in ons jachtige bestaan niet voorbij aan zoiets eenvoudigs als een steen, een kastanje, een veer? Wij zijn het niet meer gewend om onze zintuigen écht te gebruiken. Tobias kon het wel. Tobias beleefde zijn kleine wereld intens. Hij zag, hoorde, proefde de dingen anders. Zijn wereld was een aaneenschakeling van wonderlijke fenomenen, die hem in contact leken te brengen met iets groter dan hij, dan wij. Hij opende ons de ogen, leerde ons weer de schoonheid ervaren die verborgen ligt in de alledaagse dingen. Je moet er alleen tijd en aandacht voor hebben. Af en toe stilstaan en al je zintuigen openzetten. Probeer het maar! Pak ook eens een steen op, strijk over de bast van een boom of sluit je ogen en voel voel de wind langs je gezicht. Gek? Nee, helemaal niet, doe, ervaar en deel op mijn sociale media!